Siedziałem kiedyś w parku

pustym, jak wtedy moja głowa,

a pogoda w każdej chwili

zepsuć się była gotowa

zero myśli, zero uczuć,

zero rozumu, zero tłumu

Odeszłaś, straciłem wszystko

został tylko ból,

a pamiętam jak jeszcze niedawno

byłaś tu tak blisko,

byłem tylko Twój

Tu nigdy tak pusto i cicho nie było,

widocznie naprawdę

wszystko się już skończyło

Ile razy trzymaliśmy się za ręce,

siedzieliśmy tu razem,

razem myśleliśmy o tym samym,

jak w szczęśliwej piosence

Już Ci się ona nie podoba,

a taka śliczna ona była,

jednak wystarczył jeden gest,

jedna chwila,

znudzona nią

już ją wyłączyłaś

Gdy pomyślę o tym,

po policzku spływają mi łzy,

czy ja temu zawiniłem,

czy kiedyś odpowiesz mi

Tak naprawdę to nic mi już

nie zostało,

oprócz pięknych wspomnień,

tak wiele znaczą,

choć jest ich tak mało

Nikt mi nie współczuł,

nikt na mnie nie spojrzał,

siedziałem w parku samotnie,

wsłuchując się w Twoje

oddalające się ode mnie kroki

Tylko widziałem jak

niedaleko ktoś, tak samo jak ja

samotny moknie (…)

autor: M.J.

prawa autorskie zastrzeżone